Aleksander Waszkowski, (1841-1865) ur. w Tarnogrodzie, ostatni naczelnik Warszawy w powstaniu styczniowym.​

​

Chaim Halberstam, (1793-1876) ur. w Tarnogrodzie, cadyk, założyciel chasydzkiej dynastii Sanz.​

 

​Czesław Kryszkiewicz, ur. w Nakle n. Notecią, lekarz, 1943-1944 dyrektor szpitala w Tarnogrodzie, zamordowany

przez policję ukraińską 24 lutego 1944.​

​

Dariusz Pender, ur. 1974 r. Tarnogrodzie, szermierz, mistrz paraolimpijski.

​

Dawid Rosenthal, (1808-1889) ur. w Tarnogrodzie, lekarz.

​

Domenico Tintoretto, (1560-1635) wenecki malarz, należący do grupy włoskiego quatroczento, autor dwóch obrazów (Jan Chrzciciel oraz Jan Ewangelista) z ołtarza głównego w tarnogrodzkim kościele p.w. Przemienienia Pańskiego. Skąd dzieła tak wybitnego twórcy w Tarnogrodzie? Otóż trafiły wraz z całym ołtarzem przeniesionym z Kolegiaty zamojskiej. Do kolegiaty natomiast trafiły w skrzyniach na życzenie Jana Zamojskiego, zapewne działo się to za sprawą wenecko-krakowskiej  poczty pantoflowej.

​

Dorota Gruca, ur. 1970 w Tarnogrodzie, polska biegaczka, rekordzistka kraju w bieganiu na 10 000 m.

​

Edward Syty, ur. 1960 r. w Tarnogrodzie, malarz, Profesor ASP w Opolu. Pomysłodawca i inicjator artystycznych plenerów "Malowany Wschód".

​

Ewa Lembryk, ur. 1975 r. w Tarnogrodzie, poetka.​

​

Jan Stypek Zamojski, założyciel miasta Tarnogród, ziemie na których powstało miasto, otrzymał w zamian za wydatki poniesione na wojnę.

​

Józef Krzysztof Giza, (1957-1981) ur. w Tarnogrodzie, górnik poległy podczas pacyfikacji kopalni Wujek w 1981 r.​

​

Justyna Bąk, ur. 1974 w Tarnogrodzie, polska biegaczka, rekordzistka świata w bieganiu na 3000 m z przeszkodami.

​

Kardynał Stefan Wyszyński, 3.12.1946 r. odwiedził wieś Różaniec, która należy do gminy Tarnogród. Wtedy jeszcze jako nowo mianowany Biskup Lubelski. Podczas tej wizyty jego uwagę przykuł widok czarnych krzyży ofiar okupantów hitlerowskich. Owa wizyta wywarła na nim spore wrażenie, skoro 17 lat później podczas jednego z kazań wygłoszonego w Warszawie, powiedział "prawdziwie był to krwawy Różaniec, wieś zniszczona i wybita przez Niemców. Kto pozostał przy życiu, został wywieziony do rzeszy - nie wyłączając dzieci." Kolejny raz powodem odwiedzin Różańca przez S. Wyszyńskiego była wizyta kanoniczna, która miała miejsce 06.05.1947 r. Pamiątką pierwszej wizyty w Różańcu było nadanie imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego - szkole, którą podczas pamiętnej wizyty, odwiedził Kardynał zastając barak z dwanaściorgiem zziębniętych dzieci i jedna nauczycielką.

​

Leoncjusz Stasiewicz, święty prawosławny. Św. Leoncjusz Wyznawca (Stasiewicz) ur. się 20 marca 1884 r. w Tarnogrodzie w pobożnej rodzinie Tomasza i Katarzyny Stasiewiczów. Mając 15 lat, podjął pracę w sądzie w Tarnogrodzie. Następnie 31 grudnia 1910 r. wstępuje do Chełmskiego Seminarium Duchownego św. Monasteru Onufrego w Jabłonnej. Dwa lata później składa śluby zakonne, przyjmując imię Leoncjusz. Wraz z wybuchem I wojny światowej musi emigrować w głąb Rosji. W 1916 r. podejmuje naukę w Moskiewskiej Akademii Teologicznej, której nie ukończył z powodu jej zamknięcia przez władze radzieckie w 1919 r. W tym też roku z błogosławieństwa patriarchy Tichona oraz św. Synodu bp Euzebiusz podnosi go do godności ihumena. Zostaje skierowany do pracy duszpasterskiej. Kolejne lata posługi to prześladowanie i zsyłki. O. Leoncjusza aresztowano po raz pierwszy w 1930 r. pod zarzutem „antyradzieckiej działalności kontrrewolucyjnej”, jednak bezpośrednim powodem okazała się miłość kapłana do dzwonów cerkiewnych. Skazano go na 3 lata pobytu w obozie na Syberii. Kolejne aresztowanie w 1935 zakończyło się skazaniem na 3 lata pozbawienia wolności w poprawczym obozie pracy. Druga wojna światowa zmieniła sytuację cerkwi w Rosji. O. Leoncjusza mianowano proboszczem we wsi Woroncowo oraz dziekanem okręgu. Wbrew lokalnym władzom, udało się mu odremontować cerkiew oraz utrzymać się na tej biednej parafii. W maju 1050 r. Leoncjusza aresztowano po raz trzeci. Ostatnią Świętą Liturgię sprawował 7 lutego 1972 r. W 2000 r. św. Synod Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego włączył go do Świętych Męczenników i Wyznawców XX wieku.



Źródło: Eugenia Klimiuk, " RELIKWIE ŚW. LEONCJUSZA W CERKWI W TARNOGRODZIE", Kwartalnik Tarnogrodzki nr 37, rok 2008, str.6. ​

 

 

Leszek Kraczkiewicz, ur. 1966 w Tarnogrodzie, były piłkarz.



Maria Kucharska, ur. 26.03.1950  w Płusach k. Tarnogrodu , ludowa poetka, pełniła funkcję radnej w latach.

​

Mateusz (1881-1961), ur. w Babicach pod Tarnogrodem, polski biskup, 1922-1924 kapłan Tanrogrodzki.

​

Mirek Dymitrow, ur. 1975 w Tarnogrodzie, aktor skandynawskich kabaretów.

​

Piotr Kupczak, ur. 1975 w Tarnogrodzie, poeta.

​

Ryszard Dołomisiewicz, ur. 1966 w Tarnogrodzie, polski żużlowiec.

​

Stanisław Fronczek Michalski, (1881-1961), urodzony w Tarnogrodzie, znany indiolog.

​

Teresa Mrugacz, ur.1956 w Tarnogrodzie, malarka i poetka.​

 

 

Wincenty Depczyński, autor pierwszej monografii o Tarnogrodzie. Autor zgromadził w niej wiele materiału faktograficznego. Oparł się w dużej mierze na dokumentach nieznanych, przede wszystkim na Archiwum Parafii Tarnogrodzkiej oraz znajdujących się w nim dokumentach dawnej rady miejskiej, aktach sądu wójtowsko-ławniczego, protokołach i laudach m. Tarnogrodu.



Władysław Dubaj, ur.1939 w Zagrodach, animator kultury, twórca i organizator corocznych tarnogrodzkich sejmików teatralnych (od 1975 r.)​ Na posiedzeniu XVIII Sesji bieżącej kadencji Rady Miejskiej w Tarnogrodzie, która odbyła się w dniu 14 października 2008 r., podjęto Uchwałę Nr XVIII/123/08 w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Tarnogród Władysławowi Dubajowi. Realizacja uroczystego wręczenia aktu nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Tarnogród nastąpiła podczas XXV Sejmiku Teatrów Wsi Polskiej w dniu 19 października 2008 r.



Źródło: Kwartalnik Tarnogrodzki nr 37, "HONOROWY OBYWATEL TARNOGRODU", rok 2008, str.22.

 

Wojciech Kozimirski, znany pod pseudonimem Asalbert Biberstein. Urodzony w Korchowie w 1808 r., zmarł w Paryżu w 1890 r. Orientalista, leksykograf, publicysta powstania listopadowego. Razem z Mickiewiczem i Zaleskim założł Towarzystwo Słowiańskie w 1834 r. Tłumacz w Persji przy poselstwie francuskim w 1839 r. Tłumaczył dla Joahima Lelewela wschodnie dokumenty numizmatyczne, opublikował słownik francusko-arabski. Współpracował z czasopismami i encyklopediami francuskimi. Wydał szereg pozycji wywodzących się ze wschodniej literatury pięknej m.in. część baśni tysiąca i jednej nocy. Jego prace pozostały nie zauważone. Marzył o otrzymaniu katedry języka perskiego w College de France, o którą zabiegał ale jej nie otrzymał. Niedoceniona postać Wojciecha Kozimirskiego przez fakt, że przeszedł on na wiarę mahometan, a w życiu się nie dorobił ani majątku ani większego uznania, dała początek przysłowiu "goły jak święty turecki". Taki zwrot pojawił się w siedemnastowiecznej relacji Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła zawartej w książce dotyczącej pielgrzymowania do Ziemi Świętej. Mianem "gołego świętego tureckiego" określił on gołego, biednego, mnicha, wyznawcę Allacha, którego spotkał przy drodze. Człowiek ten nie wzbudził w Radziwille cieplejszych uczuć. Opisany został przez niego bardziej jako postać ironiczna, sarkastyczna taki też ton przybiera samo przysłowie "goły jak święty turecki".



Źródło: Zbigniew Włodzimierz Fronczek, "Poprawki do portretu", Lublin 1997, s.98 - 101.